..YAŞAM..

-Ankara/Tandoğan-
Yaşamını 24 saat bitip tükenmeyen araba ve korna seslerine inat..ve hayatın bunca hızlı akmasına rağmen..O'nun sadece istediği göçüp gidemediği bu yerlerde yavrularına hayat vermek ve bu çetin koşullarda onlara hayatı tanıtıp güç kazanmalarını sağlamak..

Benim çocukluğum benimle yaşıt çoğu insan gibi şehirde büyümemize rağmen ağaçların, boş arazilerin olduğu yerlerde geçti..Ağacından meyve tatmanın, komşu bahçeden hırsızlık yapmanın keyfini çıkararakda geçti..Şimdi kokmayan salatalıklar yiyorum hem de her mevsim..eskiden sadece mevsiminde yemek vardı..Özlemek vardı..Özlediğine değmesi vardı..Limitli tüketim vardı..Paylaşmanın erdemi vardı..

Balkonlarımıza kuşlar yuva yapardı..Bizler dokunmazdık onlarda dokunmadığımızı bilirdi..Kardeştik..

Şimdi ona uzaktan baktım..Ve Ona yardım edemedim..
Ankara'nın en hareketli caddelerinin birinde sesin ve saatin nasıl aktığını bilemediğimiz bir dört yol ayrımında kendine ve yavrularına yaşam inşa etmiş insanoğlunun doğayı betona dönüştürdüğü yaşama hakkı nefes alma hakkı bile tanımadığı bu yere inat eskilerden kalma bir ağaçda yuva yapmış..hızla sonunu getirdiğimiz doğanın kalan parçalarında bile sonsuz bir vericilikle kucağını açmış bu aileye olması gerektiği gibi..
babam sürekli ağaç diktiğinden yeşillendirmeye çalışmasından bahsedip "biz ekenlerin ürünlerini yedik şimdide ben ekmeliyimki yarınlarda bunları yesin" demişti..onlar gibileri iyi ki var yoksa bu kuşa yuvayı bu şehirde kim verirki?