..BOŞLUK, HİÇLİK, YOKLUK..

Bazı hayatlar ‘TEK’ kişiliktir…

yalnız doğar insan..herkes kendi yaşam hikayesininde kahramanıdır.. yaşadıklarındır seni sen yapan ve şekilde alırsın zamanla...yaşadıklarının bıraktığı izlerse sanadır sadece..izlerin sende bıraktığına bir bakarsın ki ‘insan' olmuşsun...ardında canın yanmaya başlayınca da anlarsın ki!!! büyümüşsün...acıtmaya meraklı o kadar insanı görünce de şaşarsın..sen büyüdükçe yaşam hikayende renklenir, hikayenin tek kahramanı olmak ağır gelir.. paylaşmak istersin...acıyla karışık seversin birini...sanırsın ki paylaştıkça azalacak acılar..azalır da aslın da omzunda ki yük; içindeki ağırlık.. paylaştıkça azaldığı inancına o kadar çok kaptırırsın ki kendini..yaşam hikayenin içinde ki en özel sayfaları istesen de yırtıp atamadığın,bir türlü koparamadığın o sayfaları..sen kaparsan da kendiliğinden açılan sayfaları anlatır büyük bir özenle muhafaza ettiğin seni sen yapan anları paylaşırsın defalarca.. paylaşmak o kadar hafifletici gelir ki unutursun yaşamın aslında 'tek' kişilik olduğunu...ve bir bakarsın tekrar canın yanmaya başlamış...ve hatırladığın bu bildik duyguyla kendine gelmeye çalışırsın.. bir bakarsın ki paylaştığını düşündüğün süreç de aslında senin yaşanmışlıkların yok sayılmış..senin yaşamına senin haberin olmadan dahil olunmuş..ve senin hikayeni başkası yazmaya başlamış..