..MUTLULUK..

benim gibi değişken bir ikizler insanı için bu sorunun cevabı da değişken..

Mehtap’ın da yazdığı gibi mutluluk kavramı benim için de,

"Bugün söyleyeceğim her şey yarin anlamını yitirebilir korkarım.."

Değişmeyen tek şey “değişim” neticede bu dünyada..

Daha önceki yazılarımın birinde mutlulukla ilgili hoşuma giden iki* yazıyı* buraya kayıt düşmüşüm birinde demişti ki sevgili Mehtap…

"Budizm'de huzur düşük mutluluk seviyesini temsil eder. Duragan oldugu kabul edilir.. Mutlulugu amaclamak ogretilir..huzur guzeldir ama bazen insani durdurur gercekten de..hic boyle dusunmus muydun?"

Biraz bakındım Budizm’e şöyle bir sözle karşılaştım:

“Bütün mutsuz olanlar, yalnız kendi mutlulukları peşinde koşanlardır. Bütün mutlu olanlar ise başkalarının mutlu olması için çalışanlardır.”

Ben sürekliliği olan şeylerden sıkılırım bu durumda mutlu olduğum şeyler tekrarlanırsa anlam yitirmesine uğruyor..bu zor insan olduğum anlamına geliyor..zor ama sıradan değil :)mutluluğun resmi bile çizilememiş ki o kadar kişisel o kadar insana ait bir durum...

yüzümde kocaman bir gülümsemeye neden olan farklılıklar beni sevindiriyor/mutlu kılıyor bu demektir ki ben sürprizli şeyleri seviyorum:

bir kitabın sayfasında karşına çıkan sarsıcıcı bir cümle..

yaşlı birinin hayat tecrübesini dinlemek..

bir canlının hayat bulmasını anlayamamak..

uçakta olmak;

sevdiğim gördüğüm/görmediğim yeni bir yere gidiyor olmak..

bahar ayları ağaçların tomurcuklanması çiçek açması kuru bir ağaç halinin zengin bir renk cümbüşüne dönüşüne tanık olmak,

deniz de olmak,
sahil de kumların üzerinde mavi denizi seyretmek,

kahkaha atmak,

kar seyretmek,

oğlumun kişiliğinin oturduğunu ve bedeninin şekillenmesini izlemek
sıradan bir gün ansızın mutlulukla neşeyle çok şık paketlenmiş ve özenle düşünülerek hazırlanmış bir hediye almak/vermek..

kocaman bir buket taze çiçekler,

sevdiklerimin fotoğraflarına bakmak,

nezaketli ve zeki insanlarla sohbet etmek,
bunlar benim mutluluklarım...

biraz da yaşamı ciddiye almak gerek, “yaşam” zaten getirdiğiyle götürdüğüyle nefes aldığın süre kadar değil mi ki;

son söz de Nazım Hikmet’in satırlarıyla…

“ yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile,mesela, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,yaşamak yanı ağır bastığından. ”
Haydi mutluluk senin için nedir:deniz,imge,ünsal ve aytaç