Hep merak ederdim..bu Karaköy böreği de neden bu kadar sevilir diye..Kızılay Meşrutiyet’te bir ahbabımızın pastanesi var Filiz diye..geçenlerde orada pastanenin ikinci kuşak sahiplerinin eşi ve ablam çok yakında yıkılıp yepyeni bir görünüme kavuşacak kuruluşu çok eski yıllara dayanan bu pastanede çay içerlerken bende uğradım..Her Kızılay'a gidildiğinde bir uğranır merhaba denmedende geçilmez.. her merhaba karşılığındada hangi ara önünüze konduğunu bilemediğiniz kocaman bir pasta dilimiyle karşılaşırsınız ve yine fark edemeden çoktan pasta tabaktan bünyeye intikal etmiştir bile…
Pastanelerde çalışan pastacıların mesaisi gecenin sonlarına başladığından biz henüz uykunun derinlerindeyken onlar bizim sabah çaylarımızın yanına yememiz için o muhteşem lezzetleri hazırlıyor oluyorlar..yine biz sabah mahmurluğu yaşarken onlar çoktan fırından yeni çıkmış mis kokulu ürünleri sıra sıra dizmiş oluyorlar bile...
Adı nerden gelir bilmem ama o gün böreğin yapılışına tesadüf ettim,yapılışını izlemek çok keyifliydi..o nasıl bir incelikte hamur inanılır gibi değil..elinde havada sallarken ne zaman yırtılıpda yeri boylayacak diye beklerken o her havadaki sallanışında dahada bir inceldi..banada böylesi bir izleme keyfi çıktı..
( Atilla İlhan'ın bir eserinde pastaneden bahsettiğini okumuş uzun zamanlar geçirdiği bu mekan bana çok daha anlamlı gelmişti)
